BILATERALE ADDUKTORE

Tydens die terapie sessies by Bridget hanteer ons die situasie soos en wanneer dit opduik. Sy versoek my om Henru te neem vir 'n ondersoek deur 'n ortopeed te gaan sien oor Henru se heupe want dit voel nie vir haar reg nie. Behalwe dit, ook nog die feit dat hy na regs oortrek en dit sy rug se groei beïnvloed. Na bespreking en navrae en ook die feit dat Dr. Marè alreeds Botox gedoen het en hy ook baie met gestremde kinders van Nuwe Hoop Skool vir Gestremdes werk, besluit ons dat hy die aangewese ortopeed sal wees en gaan sien ons hom op 27 Augustus 2004. Sy bevinding is dat Henru se heupe wel besig is om te ontwrig, maar dit kan voorkom word deur die "bilaterale adduktore" te verleng wat dan kan help.

Volgens wat aan my verduidelik is, word die spiere in die lieste verleng wat dan verhoed dat die bene te veel stremming op die heupe het en verder voorkom dat die heup ontwrig en die bobeen se kop uit die potjie glip. In hierdie gevalle maak mens so staat op die dokter en glo en vertrou jy dat hy die beste sal weet omdat hy met soveel gevalle werk of gewerk het, maar steeds moet jy die finale besluit neem. Omdat dit vir my klink of dit reg is en nadat ek met Christa en Bridget hieroor gesels het, beveel hulle ook aan dat dit gedoen moet word en word daar gereël dat die operasie die 31^ste Augustus 2004 gedoen sal word in die Eugene Marais hospitaal. Die inligting wat aan my gegee is, was as volg:

Why does my child need this surgery?

These muscles often become tight due to spasticity, and require releasing. There are three major indications for these releases: Tight adductors cause an imbalance in the ball and socket joint that we call the "hip". The result of this imbalance is a subluxation and eventual dislocation of the hip. This is the process of the "ball" moving out of the "socket." It typically occurs between the ages of 3 and 6, although it may occur at any time. It is extremely beneficial to deal with this subluxation before the hip fully dislocates, since this muscle surgery is far preferable to the bony surgery necessary when the hip is dislocated. The second indication for this surgery is to help a child who is walking or trying to walk and having trouble with "scissoring." This occurs when the legs cannot be spread apart and constantly cross over each other. This problem sometimes resolves without surgery. However, when it persists, and impedes walking, most commonly between the ages of 5-10. The third indication for this surgery is to improve the ability to provide perineal care by lengthening the muscles so that the legs can be spread apart. These tight muscles can make it very difficult for toileting and hygiene care.

What are the possible complications associated with this surgery?

Infections can occur. However, they are usually minor and do not delay recovery. Additional complications involve the over release of these muscles, which causes the legs to be contracted in a spread-open position. This is detrimental for children who are walkers in that it produces a wide based gait. Even in children who are sitters, it is cosmetically unappealing. A combination of over-correction on one side and under correction of the other can cause a “ windswept ‘ appearance. This deformity can occur without medical intervention as well. Every effort is made during surgery to lengthen these muscles so that these complications do not occur.

 

Toe Henru uit die teater kom is hy nog slaperig. Albei sy bene is in gips soos 'n "A". Die gips is aan elke been omtrent 5cm van die lieste af, dus is dit nie soos 'n "spika" waar die heupe ook toe is nie en sal dit nie te erg wees om die doeke aan te sit en te ruil nie.

Soos hy wakker word, begin dit vir my al erger word. Alhoewel hulle vir hom pynstillers gee, is dit absolute hel om hom so te beleef. Hy raak aan die slaap en net as mens dink dat hy slaap, lyk dit of hy skrik en ruk sy bene en hy gaan aan die huil. Asof dit nie genoeg is nie - en dit is my ondervinding in elke hospitaal wat ek al gewonder het of die personeel opleiding ondergaan om soveel geraas te maak as moontlik - is daar kort-kort die een of ander geraas wat hom laat skrik en dan is dit weer van vooraf. Ek kan nie wag dat die drie dae moet omgaan dat ons huis toe kan gaan nie.

2 September 2004 gaan ons huis toe, maar dit gaan uiters moeilik. Ek besluit die beste oplossing gaan wees om 'n hospitaalbed te koop waarop hy kan lê en kry 'n tweedehandse een vir R10 000 wat die verskaffer by my huis kom aflaai. Ek slaap soos en wanneer Henru slaap in die sitkamer op die bank want die bed kan nie in die kamer pas nie. Stelselmatig gaan dit beter.

22 September 2004 gaan haal ek die kinders in Harrismith vir die vakansie en Amor gaan saam met my toe ons die gips laat afhaal die 23ste September 2004.

12 Oktober 2004 met ons opvolg by Dr Maré, is hy nie tevrede met die bene nie en word Henru weer opgeneem om hom in traksie te sit.

Om kostes te spaar vra ek die dokter na die 2de dag dat ons kan huis toe gaan en ek huur die traksie toerusting by 'n ortopediese plek daar naby en ons is die 15de Oktober 2004 huis toe. Weer slaap ek maar op die bank in die sitkamer om naby Henru te wees.

 .